Dzień dobry,

zwroty grzecznościowe Z wyrazami szacunku, Z poważaniem są stosowane na zakończenie oficjalnej korespondencji. W ten sposób możemy okazać swoją dojrzałość i klasę, a przede wszystkim – oddać naszemu rozmówcy należny mu respekt, zatem czy jest to uznaniowe i o tym, czy dany zwrot grzecznościowy użyje, decyduje osoba stojąca na czele danej instytucji?

Czy tego typu zwroty powinniśmy kierować do każdego osadzonego, udzielając odpowiedzi na korespondencję ?

Dziękuję z góry za okazaną pomoc.

Szanowni Państwo,
bardzo ostatnio zaintrygowało mnie, czy potoczne powiedzenie tylko tak o (np. Tak o tylko umyj ręce) jest poprawne. Niedawno poznałam kogoś z innego rejonu Polski i ta osoba zwróciła mi uwagę, że jest to błąd, a wręcz że muszę pochodzić z Podlasia (rodzice pochodzą z Mazur i woj. kieleckiego). Nie wiem nawet, czy nie nabyłam tego w szkole. Uwaga nie na miejscu, to jedno, ale też kwestia tego czy rzeczywiście jest to niedopuszczalne w mowie potocznej.

md

Unio mystica – czy jest to rodzaj nijaki, czy żeński? Ta unio czy to unio?

Szanowny Panie Profesorze,
czy tworząc fikcyjną mitologię, mogę zastosować zapis V-ce Królowa w stosunku do zastępczyni Królowej? Pytam, gdyż zdaję sobie sprawę, że najbardziej prawidłową formą jest Wicekrólowa. Zależy mi jednak, aby oddać fikcyjnej zastępczyni Królowej w zmyślonym państwie możliwie najwyższy prestiż. Reasumując: czy mogę tak postąpić w imię nadania fikcyjnego tytułu V-ce Królowej (a więc na gruncie zabawy w tworzenie niby-państwa)?
Z wyrazami szacunku
AD

Szanowni Państwo,
mam pytanie o interpunkcję w następującym zestawie zdań (jest to zapis części dialogu między bohaterami opowieści): „Zostanie tylko jeden sposób, aby ją uwolnić… Wie pan(,) jaki”. Ten ostatni człon, zdaje się, należałoby potraktować jako jednowyrazowe zdanie eliptyczne. Jednocześnie przecinek przed nim wygląda co najmniej dziwnie – oddzielamy raptem jeden wyraz i to ten finalny… Jak zatem należy potraktować to zdanie?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam
KK

Szanowni Państwo,
zastanawia mnie interpunkcja w zwrotach typu „wyszło(,) jak wyszło”, „jest(,) jak jest”. Oba można rozwinąć, dodając przed ewentualnym przecinkiem tak, i otrzymamy porównania paralelne, w których przecinek zależy, jak się zdaje, od naszego wyboru. Czy zatem bez wstawienia tak też mamy wybór?
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Słownik ortograficzny zaleca pisać Almodóvar, ale Peron, nie Perón; Kodály, ale Kalman, nie Kálmán. Z czego wynika ta nierówność w podejściu do diakrytyki? Dlaczego Bartoka z dawnych wydań zmieniono na Bartóka i Bartok znikł, skoro Kadarowi/Kádárowi „przysługuje” oboczność? Dlaczego znaki diakrytyczne znad a, e, i, u, y można usuwać tylko w przypadku języków słowiańskich (https://sjp.pwn.pl/zasady/71-Zapisywanie-slowianskich-nazw-wlasnych-zawierajacych-swoiste-znaki-lacinskie;629646.html), a nie ma odpowiedniej zasady dla niesłowiańskich? (czyżby „gwałt na oryginale” był lżejszy)?